De vakantie is weer bijna voorbij en werk en school gaan weer beginnen. Wat betekent dat je ’s ochtends en ’s avonds weer in een ander ritme komt. Dit kunnen stressvolle momenten zijn. Jij hebt minder geduld en je kind is druk met van alles, behalve meewerken. Klinkt bekend?
Daarom deze tips voor een fijne ochtend- en avondspits, zodat iedereen (jij ook!) vrolijk de deur uit gaat!
Sta zelf eerder op!
Hoe krijg je alles gedaan, van jezelf en de kinderen aankleden tot de hond uitlaten, en kom je ook nog op tijd bij school? Ho, stop, sta even stil en besef dit: het hele probleem ontstaat omdat jíj iets moet. Je kind niet. Dat wil ook liever niks als-ie ’s ochtends wakker wordt. Hij kan nog geen klokkijken en weet niet wat snel en langzaam is of hij nog wel op ‘schema’ zit. Die conflicterende behoeftes zijn volgens Rian Meddens, orthopedagoog van Psychogoed, de basis van het stress gevoel wat spitsuur heet. Regel dus meer tijd voor jezelf in de ochtend. Sta eerder op: als je zelf klaar bent, heb je meer tijd voor de kinderen.
Start de dag met een knuffel
Aandacht: je zou het bijna vergeten in alle drukte. Een kind dat zich gezien voelt en kan rekenen op de aandacht van zijn ouders, werkt makkelijker mee – zonder vertraging 😉. Begin de ochtend met een moment van positieve aandacht. Dat hoeft niet lang te duren, even kietelen of knuffelen maakt al een groot verschil.
Verwacht niet te veel
‘Mama gaat snel tandenpoetsen, trek jij dan je broek aan?” Als je wilt dat je kind zelf dingen doet, zoals aankleden, blijf er dan bij. Dit stimuleert en motiveert je kind om door te gaan en kan je ook wat helpen. Geef je kind een keuze: wil je eerst je t-shirt aan of eerst je broek? Daardoor krijgt je kind een gevoel van controle en wordt het meegaander.
Breng je kind op tijd naar bed
Als je je kind wakker moet maken, heeft het niet genoeg slaap gehad en is het er lichamelijk nog niet aan toe om op te staan. Hun hersenen werken nog niet volledig, waardoor je ook minder van hen kunt verwachten. Dus zorg voor genoeg slaap! Ook voor jou geldt: hoe minder slaap, hoe korter je lontje en hoe minder sensitief je kunt reageren.
Maak een planning – simpel en stel prioriteiten
Structuur, routine en voorspelbaarheid, daar gaan niet alleen kinderen lekker op, jij ook! Kijk wat je in de basis kunt doen om het lekker te laten lopen. Vraag jezelf eens af: hoe verloopt onze ochtend? Probeer eens wat anders en kijk hoe dat werkt. Dek bijvoorbeeld de tafel ’s avonds, leg kleren klaar en douche ’s avonds.
Naast een planning helpen rituelen ook. Hoe fijner de afsluiter is, hoe fijner je de volgende ochtend weer kunt beginnen. Een helder en een vast avondprogramma helpt. Dan weten de kinderen (en jij ook) waar ze aan toe zijn en zal het naar bed brengen makkelijk gaan. Je moet wel even volhouden, want het duurt even voordat een ritueel werkt.
Maak plezier
Kinderen houden van grapjes en spelletjes. Gooi je kind in de lucht, laat knuffels ineens praten, doe alsof de fiets een vliegtuig is. En lachen verlaagt de stress. Een kind voelt vaak de stress, maar weet niet wat het met die spanning moet doen. Dat merk je in het gedrag: je kind is dan dwars, wilt niets en is sneller van slag.
Kortom; maak plezier samen, het werkt echt!
We zijn benieuwd welke van deze tips voor jou goed werkt! Succes!
***
Dit blog is in overleg gebaseerd op het blog '7 tips voor een ochtendroutine' van Rian Meddens. Zij is orthopedagoog generalist en werkt al ruim 15 jaar met kinderen, ouders en gezinnen. Haar passie ligt bij het oplossingsgericht werken. Ze heeft het boek: 'Oplossingsgericht Opvoeden. Doen en denken in mogelijkheden' geschreven. Rian is de trotse moeder van 2 zoons en een dochtertje. Meer lezen? Bekijk dan zeker haar website. Hier vind je veel blogs en tips.
Ik schrik me rot, staat ze daar weer, in de tentopening.
Zo langzamerhand komt er stoom uit mijn oren. Het is al bijna 22.00u, en nog slaapt mijn dochter niet.
Er is gezelligheid op de camping, een kinderdisco die pas om 21.00u begon. Wie verzint dat?
Natuurlijk hoort ze dat, en natuurlijk wil ze daar heen.
Ik word boos, terwijl ik eigenlijk van binnen weet dat zij het ook niet kan helpen.
Het is de eerste nacht op de camping, nieuwe plek, nieuwe geuren. Eigenlijk wist ik vooraf al dat dit zou gebeuren. Want zo gaat dat, zeker de eerste nacht is het lastig om in slaap te vallen.
Met een boos gezicht, stap ik iets te driftig naar haar toe. Ik fluister luid dat het tijd is om te gaan slapen. Ondertussen stressend dat de baby er wakker van wordt.
Ik ben zelf moe. Van de reis, van de warmte, van het gemoeder al de hele dag.
Ik heb ook behoefte aan rust.
Aan kletsen met mijn zus en zwager die naast ons staan.
Ik kan nu kiezen: of echt uit mijn plaat gaan en dingen zeggen waar ik later spijt van krijg, of even ademhalen.
Gelukkig lukt het me om voor het laatste te kiezen. Ik hoor het stemmetje ergens achter in mijn hoofd dat ze het niet expres doet. Dat ze niet lastig DOET, maar het lastig HEEFT.
Dat zij het ook warm heeft, en vol met prikkels en nieuwe indrukken zit.
Direct merk ik dat mijn boosheid zakt.
Ze mag nog een slokje water drinken, we lopen nog even naar het toiletgebouw en dan breng ik haar opnieuw naar bed. Ik kies er voor om bij haar zitten, zodat ze makkelijker haar rust kan vinden.
Binnen 10 minuten hoor ik aan haar ademhaling dat ze in slaap is gevallen.
Nog even geniet ik van dat slapende gezichtje. Wat is ze toch lief.
Ik stap de tent weer uit, en pak een lekker Frans biertje mee.
Heerlijk, de zwoele zomeravond is begonnen.
***
Dit blog is geschreven door Mijke van Baal – slaapcoach
Website
