“Hou vol, het wordt een moeilijke tijd, maar uiteindelijk komt er een moment dat je je weer wat beter voelt.”
Abel* is een jongen van 26 jaar. Als kind gingen zijn ouders scheiden. Dit was geen makkelijke periode voor hem. Hij vertelt hoe dat is verlopen, hoe hij die tijd heeft ervaren én hoe het komt dat het nu goed met hem gaat.
Ongeveer 8 jaar.
Ze hadden ruzie. Of nee, ze hadden niet eens ruzie — ze gingen gewoon uit elkaar. Ik weet er niet altijd meer veel van. Het was plotseling. Opeens zei mijn vader dat ze gingen scheiden. Diezelfde avond vertrok hij. M’n moeder had een doos klaargezet met zijn spullen en toen moest hij vertrekken.
Mijn oma kwam veel oppassen, dat vond ik wel gezellig. Mijn vader heeft toen een tijdje in zijn auto gewoond, dat vond ik heel heftig. Ik weet niet meer of ik hem toen heb gezien. Daarna gingen m’n ouders om de week in het huis wonen, tot m’n vader een nieuw huis had.
De ruzies. Dat mijn vader het huis niet in mocht voor zijn spullen en hem lang niet zien. Mijn ouders die veel moesten huilen. Alle veranderingen: nieuw huis, nieuwe school.
We hebben een tijdje op een kleine zolder gewoond. Ik moest met m’n broertje in één bed slapen. Toen mijn moeder een nieuwe vriend kreeg, konden we een nieuw huis kopen. Haar vriend was aannemer en kon helpen in het nieuwe huis. Maar die was niet zo’n succes met mijn broers. Hij probeerde veel onze vader te spelen, daar konden zij niet goed tegen.
Op een dag was er een misverstand tussen mij, mijn broertje en hem. Toen begon hij met spullen naar mijn moeder te gooien en te schelden met ziektes. Toen is het uitgegaan.
Sinds de basisschool voorbij is. Maar… wanneer gaat het nou écht beter met iemand? Van mijn vriendin moet ik nu nog naar een psycholoog.
Als ik toch een antwoord moet geven: ik denk sinds mijn 16e echt beter. Toen had ik meer plezier in het leven.
Ja, klopt inderdaad. Het leven was weer normaler. Mijn moeder kreeg een nieuwe vriend, een stabiele relatie. Toen zij weer blijer was, werd ik ook blijer.
Hou vol, het wordt een moeilijke tijd, maar uiteindelijk komt er een moment dat je je weer wat beter voelt. Zoek een hobby, liefst een sport die goed bij je past.
Scouting heeft mij het meeste geholpen — in beweging zijn en vrienden zien. Scouting gaf mij afleiding, zodat ik er niet aan hoefde te denken. Ook waren er veel andere kinderen met een niet-perfecte thuissituatie ofzo, waardoor ik me minder alleen voelde.
Voor ouders is mijn tip: push kinderen een beetje om nieuwe hobby’s of activiteiten uit te proberen.
Ik wou echt niet op scouting en ging er altijd huilend naartoe. Maar uiteindelijk heeft het me veel geholpen en ook veel gebracht. Tien jaar later is het nog steeds mijn hobby en ben ik blij dat mijn ouders hebben doorgezet. Thuis zitten had mij sowieso niet geholpen.
Blijf met elkaar praten. Probeer ervoor te zorgen dat kinderen niet het gevoel krijgen dat ze dingen moeten oplossen.
Wij moesten veel dingen van de ene ouder aan de andere ouder doorgeven. Bijvoorbeeld welk deel van de vakantie we waar waren. Terwijl ik toen pas 10 jaar was.
Bij niet iedereen lukt dat zo goed. Zoek dan op tijd hulp. Er zijn mensen die je hierbij goed kunnen helpen. Het is niet erg om hulp te vragen, het is een moeilijke situatie waarin iedereen hulp verdient.
*Abel is niet zijn echte naam. Ondanks dat het goed gaat en Abel een goede band heeft met beide ouders, ligt de scheiding gevoelig. Abel wil daarom niet met zijn echte naam online komen.
***
Dit blog is geschreven door GGD Flevoland. GGD Flevoland is deel van het kernteam van Lisa Lelystad. Is je kind ouder dan 3 en jonger dan 19 jaar? Dan helpt de GGD je met vaccinaties, gezondheidsonderzoek en -bescherming. Je kunt bij ze terecht met je vragen over opvoeden en opgroeien, zowel als kind, jongere of ouder. Denk bijvoorbeeld aan vragen over lichamelijke of psychische gedragsproblemen of ontwikkelingsproblemen, leerproblemen, problemen thuis, etc. Je kunt deze vragen stellen aan de jeugdverpleegkundige, zij is ook op de school van je kind te vinden.
